مدح امام رضا علیه آلاف التحیه والثنا

 

بوی مشک آید ز آن ســــوی وطن

هم چو عطر از ناف آهــــــوی ختن

بـــــــــوی گل آید ز فردوس برین

بــــــوی عنبر از ریاحین وچـــــمن

روح و ریحان باشـد از کوی بهشت

کــو به خاطر آورد یاس و ســمن

این شمیم آیـــــــــد ز درگاه رضا

ابن موسی، بوالحســـن وجه حسن

زائران رامی کند غـــــرق ســــرور

می کـــــــــــند آزاد از درد ومحن

خیل مشتاقان ز اکناف جهــــــــان

جذب الطافـش به هر وقت و زمن

کس نـــــدارد خوف از رنج ســفر

خار راهش هـــــم چو دیبا و پرن

هر که نایل شد به دیــدار رضا

می بــــرد فیض از خدای ذومنن

آن که می آیــــــد به در بار رضا

نی به زور و نی به زنجیر و رسن 

شوق دیـــدارش بســــان کهربا

میکشد هم قلب و هم جا ن را و تن

چون که شیعه مهر او دارد به دل

هــــر کجا باشد شود ویس قرن

لطف بی پایان این شاه رئـــــــوف

می نماید بر طرف حـــزن و محن

عیسوی دم نفس قدسی رضــا

هم به جان درمان و هم بهر بدن

در پناهش ملک ایــــــران بزرگ 

در حصاری بوده از شــــر و فـتن

صحن گوهرشــاد ورضوان رضا

می زند پهـــــلوبه جنات عــدن

می کنـــد تعظـیم خورشید سما

بر خراســان تاج زیبــــــــای وطن

چون که دربارش بود عرش خدا

می شوی جذبش به الطاف حسن

وصف این مولای با لطف وصفــــا

می نگنجد در کلام و در ســــخن

خوش بود هنگام آغاز بهــــــــــار

 زائرش باشی به نــــــــوروز کهن  

شــــــــعر مخلص از عنایات رضا

می رباید دل ز جمع و انجـــــمن

فاعــــلاتن فاعـــــلاتن فاعــــــلن

 فاعــــلاتن فاعـــــلاتن فاعـــــلن

شهریور 1392

ذی القعده  1434

تصویر از سید علی شیبائی