باد صـــــبا زدشت گل یک گل برتر آورد
ساقی با مــــــــــرام ما آن می طاهر آورد
مطرب خوش نغمه اگر زخمه زند به تار خود
شورو شعف بپـــــا کند وجد سراسر آورد
نخل بلند و باسقی در بن شاخ ســبز خود
خوشه به خوشه گل دهد آن رطب تر آورد
گر که ز حـق طلب کند پور حسین مرتضی
ماه رجب به دامنش زیور و گوهــــــــر آورد
(ماه صفر به دامنش زیور و گوهر آورد)
دخت امام مجتبی نجل نبی مصـــــــطفی
گل پسری چو یک قمـــــر، به نام باقر آورد
خنده با صـــفا کند کودک نو رسیده اش
غـــــم بزداید از دلش هدیه ز داور آورد
"مخلص" دل خسـته اگر مدح و ثنای او کند
از ید با کفایتش درّ و جواهـــــــــــــــر آورد