شعر میلاد حضرت امام محمد تقی جواد الائمه علیه السلام

سوسن و سرو و صنوبر خنده ای مستانه زد

 غنچه ها بر ســقف عالم خیمه ای شاهانه زد

باغ و بستان رونقی هم چون ارم بر خود بدید

برق شادی بر رخ شمـع و  گل و پروانه زد

چرخ گردون شادمان است و فلک هم بی قــرار

 بهر اجلال نزولی، شانه بر کاشانه زد

باز شد ابواب رحمت رخ نمود ابن الرضا

عاقبت آمــد جواد و رد بر افسانه زد

غم برفت از چهره ی شمس الشموس مهربان

تا که مولودی مبارک حلقـــــــــــه بر آن خانه زد

مادری هم چون سبیکه صاحب فضــــل و کمال

بر رخ فرزند خود بس بوســـــــــــه ای جانانه زد

"مخلص" از شوق و شعف، مـدح و ثنای اونمو

 ای بســـــــــــــا از پرتو جودش بسی پیمانه زد