شعر مادر

مادر ای مظهر اسماءخدا
گوهری ناب ز دریای وفا
مادرای گوهر بی مثل و نظیر
مهر تابان من ای ماه منیر
مادرای معنی و مفهوم گذشت
حق به اقدام تو فردوس نهشت
مادرای روح تو همچون دریا
که به ساحل ببری ام ز بلا
رونق محفل و کاشانه من
روشنی بخش دل و خانه من
گل بی خار توئی مادر من
ای حیاتم ز توای سرور من
تار و پودت همه از مهرووفا
ای وجودت همه از شوق و صفا
مادرای دست نوازش به سرم
دیدگانت همه دم منتظرم
چشم گریان تو در پشت سرم
حافظم بوده به وقت سفرم
مادرای چشمه جاری و ذلال
که ز درد و غم من گشته ملال
چون که بیمار شدم زار شدی
ز تبم وه که چه غمخوار شدی
آن که آموخت مرا شعر وادب
دین حق بردل و الفاظ به لب
دامن مهر تو پرورد مرا
ز صغیری چو یکی مرد مرا
گه بیمار شدن وقت بلا
به لبت بود بسی ذکر و دعا
قلب بی تاب تو اندر همه جا
خورده غم ها وبسی کرده ثنا
مادرای بحر کرم حبل متین
جوشداز سینه تو ماء معین
مادرای روح نجابت و عفاف
که ملک کرده ز جان بر توطواف
ای که باصرف جوانیت چو شمع
نور بخشیده شدی عامل جمع
ای که با صرف جوانی خودت
پیر و فرتوت نمودی تو قدت
من چو سروی تو زمین گیر شدی
من جوان گشته تو هم پیر شدی
.........................................
............................................
بس که خوبی نتوان وصف نمود
شعر زیبای تو را کشف نمود

فتح الله آقاخانی (مخلص)

۹مرداد ۹۵